Park im. Jana Jonstona


Adres: Park Jana Jonstona
Strona internetowa: 

Park powstawał stopniowo od 1947 roku na miejscu likwidowanych cmentarzy. Uchwała Miejskiej Rady Narodowej z lipca 1947 roku zlikwidowała cmentarz parafii ewangelicko-reformowanej zwany potocznie cmentarzem kalwińskim, który działał do końca wojny. Część najcenniejszych nagrobków zostało przeniesionych do Lapidarium przy kościele św. Krzyża. Niektóre groby ekshumowano a pozostałe zostały zrównane z ziemią. Elementy nagrobków zostały wykorzystane jako materiał budowlany.

Park im. Jana Jonstona

Cmentarz powoli zamieniaÅ‚ siÄ™ w park a o jego przeszÅ‚oÅ›ci Å›wiadczyÅ‚y ludzkie koÅ›ci znajdowane to tu, to tam. Druga część parku powstaÅ‚a pod koniec lat ’60 gdy zagospodarowano teren pomiÄ™dzy nowo wybudowanymi blokami wzdÅ‚uż ul. Bohaterów Westerplatte. Park im. Jana Jonstona w rzeczywistoÅ›ci tworzy kompleks trzech terenów zielonych przeciÄ™tych poÅ‚udnikowo dwupasmowÄ… alejÄ… Jana PawÅ‚a II. PoczÄ…tek istnienia parku miaÅ‚ miejsce w 1972, gdy zakoÅ„czono niwelowanie terenu dawnych cmentarzy.

Rozwiń dłuższy opis tego miejsca

Park im. Jana Jonstona – park położony w Lesznie, zajmuje teren wzdłuż Alei Jana Pawła II.
Park posiada charakter rekreacyjno-wypoczynkowy, zajmuje obszar 4,85 ha i jest zarządzany przez Miejski Zakład Zieleni w Lesznie. Północną granicę stanowi ulica Bohaterów Westerplatte, zaś południową wytyczona w 1990 po śladzie ulicy Ewarysta Estkowskiego Aleja Jana Pawła II.

Park im. Jana Jonstona w rzeczywistoÅ›ci tworzy kompleks trzech terenów zielonych przeciÄ™tych poÅ‚udnikowo dwupasmowÄ… alejÄ… Jana PawÅ‚a II. PoczÄ…tek istnienia parku miaÅ‚ miejsce w 1972, gdy zakoÅ„czono niwelowanie terenu dawnych cmentarzy. Hitlerowcy zdewastowali cmentarz żydowski poÅ‚ożony na zachód od ulicy Grunwaldzkiej pozostawiajÄ…c jednie dom przedpogrzebowy, teren ten po 1945 pozostawaÅ‚ niezagospodarowany, a pozostaÅ‚e macewy potraktowano jako materiaÅ‚ kamieniarski do powtórnego użytku. W 1947 Miejska Rada Narodowa wydaÅ‚a uchwaÅ‚Ä™ dotyczÄ…cÄ… zaprzestania pochówków i likwidacji Cmentarza Ewangelicko-Reformowanego, gdzie spoczywali m.in. Bracia czescy i kalwini m.in. krewni J. A. Komenskiego. Razem z nim do likwidacji przeznaczono niewielki cmentarz wojskowy przylegajÄ…cy do zabudowaÅ„ szkolnych na placu Jana Amosa KomeÅ„skiego. Nagrobki uznane za najbardziej wartoÅ›ciowe przeniesiono wówczas do lapidarium stworzonego w otoczeniu koÅ›cioÅ‚a Å›w. Krzyża, a część szczÄ…tków osób pochowanych ekshumowano i pochowano w zbiorowej mogile na cmentarzu przy ulicy KÄ…kolewskiej. W drugiej poÅ‚owie lat 60 rozpoczÄ™to likwidacjÄ™ starego cmentarza katolickiego, mimo, ze ostatni pochówek miaÅ‚ tam miejsce w 1957. Osoby najbardziej zasÅ‚użone po ekshumacji pochowano na cmentarzu przy ulicy KÄ…kolewskiej, pewnÄ… liczbÄ™ pochowanych bliscy ekshumowali do grobów rodzinnych na innych nekropoliach. Mimo zabytkowego charakteru wielu grobowców rozebrano je, a teren splantowano. W 1970 Miejska Rada Narodowa podjęła decyzjÄ™ o poszerzeniu ulicy Ewarysta Estkowskiego, wówczas przylegajÄ…ce do niej tereny uporzÄ…dkowano i zazieleniono tworzÄ…c zaÅ‚ożenie parkowe, w 1976 w trzechsetnÄ… rocznicÄ™ Å›mierci Jana Jonstona staÅ‚ siÄ™ on patronem nowego parku. W wschodniej części parku znajduje siÄ™ owalny plac z fontannÄ… oraz rzeźby plenerowe m.in. ustawiona w 1976 „Kasia” projektu Antoniego Szulca oraz postawione trzy lata później „Leżące” Benedykta Kaszki, jest tam również plac zabaw. W części centralnej parku ustawiono w 1975 pomnik Jana Jonstona, uczonego zwiÄ…zanego latach 1625-1656 z Lesznem i tu pochowanego. InfrastrukturÄ™ parku tworzÄ… liczne Å‚awki, plac z betonowa planszÄ… do plenerowej gry w szachy oraz stoliki do gier planszowych.
Park nie posiada jednolitej kompozycji, część zadrzewienia pozostała po istniejących tu nekropoliach, pozostałą posadzono na początku lat 70-tych XX wieku podczas tworzenia założenia parkowego. Najcenniejszym okazem jest ponad 5 metrowa metasekwoja chińska (Metasequoia glyptostroboides), nie mniej wartościowe są dwa platany klonolistne (Platanus acerifolia) oraz siedem dębów szypułkowych (Quercus robur), z czego trzy posiadają odwód w pierśnicy przekraczający 250 cm. Rosną tu również dwie wierzby białe zwisające (Salix alba Pendula) oraz liczne robinie akacjowe (Robinia pseudoacacia), lipy drobnolistne (Tilia cordata) i topole czarne (Populus nigra), których część usunięto podczas przebudowy ulicy w 1990. Ponadto występują tu pojedyncze egzemplarze derenia białego (Cornus alba), miłorzębu dwuklapowego (Ginko biloba), klonu jesionolistnego (Acer negundo), jesionu wyniosłego zwisającego (Fraxinus excelsior Pendula) i jesionu wyniosłego (Fraxinus excelsior). Zadrzewienie uzupełniają głóg dwuszyjkowy (Crataegus oxyacantha), kasztanowiec biały (Aesculus hippocastanum) oraz wiśnia piłkowana (Prunus serrulata). Świat krzewów jest reprezentowany przez irgę rozkrzewioną (Cotoneaster divaricatus), ligustr pospolity (Ligustrum vulgare), irgę poziomą (Cotoneaster horizontalis), jałowiec sabiński (Juniperus sabina Tamariscifolia), jałowiec płożący (Juniperus horizontalis), cis pospolity (Taxus baccata), sosnę górską (Pinus mugo), cyprysik Lawsona (Chamaecyparis lawsoniana), tawułę szarą (Spiraea cinerea), szczodrzeniec wczesny (Cytisus praecox), żywotnik wschodni (Thuja orientalis).

0 komentarzy

Wyślij komentarz