Aeroklub Leszczyński

Po ukończeniu szkolenia podstawowego poważnym problemem stał się dla nich brak możliwości dalszego treningu i podnoszenia kwalifikacji. Szkoła w swoich założeniach nie dawała im tej możliwości. Takie zadanie należało do aeroklubów regionalnych, a takiego wówczas w Lesznie nie było.

Ta sytuacja zdopingowała miejscowych działaczy, którzy postanowili zorganizować się i rozwiązać ten problem. Na efekty nie trzeba było długo czekać, bo już 22 stycznia 1957 roku został powołany do życia Aeroklub Leszczyński. Prezesem nowo powstałego aeroklubu został inż. Stanisław Krzymiński a jego zastępcami Józef Rorbach i Józef Bartlewicz. Kierownikiem Aeroklubu mianowano dotychczasowego komendanta szkoły ślizgowej por. Zygmunta Richtera. W skład kadry instruktorskiej weszli dotychczasowi pracownicy szkoły. Aeroklub oprócz nowych zadań przejął wszystkie obowiązki, jakie spełniała do tej pory szkoła szybowcowa. Kierownik Aeroklubu Zygmunt Rychter okazał się bardzo dobrym organizatorem. Pod jego kierownictwem wszyscy wzięliśmy się intensywnie do pracy.
Efektem był rozwój wszystkich istniejących wtedy dziedzin lotnictwa.

Oprócz tradycyjnie intensywnego szkolenia i wyczynu szybowcowego, znacząco rozwinęliśmy szkolenie samolotowe oraz spadochronowe – tak jak przystało na dobrze funkcjonujący aeroklub. Wielkim wyzwaniem dla ośrodka leszczyńskiego była organizacja przyznanych Polsce VII Szybowcowych Mistrzostw Świata. Preludium i generalną próbą dla tej imprezy były rozegrane w 1957 r. IV Szybowcowe Mistrzostwa Polski. Rozegrano 7 konkurencji w trudnych warunkach atmosferycznych. Mistrzostwo zdobył Edward Makula, a wicemistrzem został Zbigniew Kirakowski.

Wszyscy pracownicy Aeroklubu Leszczyńskiego jak i bezimienni działacze włożyli wiele wysiłku w przygotowanie mistrzostw Polski, jak również zaplanowanych na 1958r. Mistrzostw Świata. Między innymi rozpoczęto budowę murowanego hangaru z zapleczem
technicznym, biurowym oraz socjalnym.

Historia Aeroklubu Leszczyńskiego nie trwała jednak długo. Po zastąpieniu naszego dotychczasowego szefa Zygmunta Richtera przez Panią Irenę Zabiełłonastąpiła likwidacja aeroklubu.
Aby umożliwić dalszy trening miejscowym pilotom, pozwolono im kontynuować latanie w Strzyżewicach na podstawie skierowana z innego aeroklubu regionalnego, do którego musieli się w tej sytuacji zapisać. Ta dziwna i trudna sytuacja braku aeroklubu w Lesznie trwała długo, bo aż około osiemnastu lat.

W tym czasie na leszczyńskim lotnisku odbyło się wiele wspaniałych i co najważniejsze
świetnie zorganizowanych imprez. Wielki wkład w ich organizację mieli oczywiście leszczyniacy, odnosząc również bardzo wiele sukcesów sportowych. Począwszy od wspomnianych wcześniej VII szybowcowych Mistrzostw Świata, gdzie tytuł mistrzowski w klasie standard wywalczył Polak Adam Witek, poprzez liczne krajowe i międzynarodowe zawody z kolejnymi XI Mistrzostwami Świata na czele, które odbyły się na naszym lotnisku w 1968 roku. Były to mistrzostwa nieco mniej udane pod względem sportowym ( Polacy nie zdobyli żadnego medalu), lecz był to kolejny sukces organizacyjny – w dużej mierze dzięki pracy miejscowych działaczy oraz wielu osób związanych z naszym lotniskiem. Niedogodności związane z brakiem aeroklubu regionalnego w Lesznie
nie dawały spokoju miejscowym entuzjastom lotnictwa.

Doprowadziło to w 1974 roku do zawiązania się inicjatywy powołania Towarzystwa Przyjaciół Sportów Lotniczych. Oficjalnie towarzystwo zostało zarejestrowane 18 maja 1974 r. a na liście znalazło się 23 członków-założycieli. W tym samym miesiącu odbyło się pierwsze walne zgromadzenie, które wybrało władze towarzystwa. Prezesem został Józef Werno a wiceprezesami Kazimierz Krawiec i Feliks Zielnik. Osoby będące członkami towarzystwa aktywnie uczestniczyły w organizacji odbywających się na leszczyńskim lotnisku imprez. Zmiany w podziale administracyjnym naszego kraju, jakie zaistniały w 1975 roku, a wraz z nimi utworzenie w Lesznie stolicy województwa, dały leszczyńskim lotnikom nowy impuls do zmiany swojego statusu.

W kwietniu 1976 r. walne zgromadzenie członków Towarzystwa Przyjaciół Sportu Lotniczego podjęło uchwałę o samo rozwiązaniu, tworząc miejsce do rozpoczęcia działalności Aeroklubowi Leszczyńskiemu. Powołanie w 1976 r. do istnienia Aeroklubu Leszczyńskiego było nieuchronną konsekwencją wielu lat aktywnej działalności całej społeczności lotniczej regionu leszczyńskiego.

Począwszy od początków szybownictwa w Strzyżewicach w 1952 r., poprzez rok 1957, kiedy na krótko mieliśmy w Lesznie własny aeroklub, do roku 1976 – chwili odrodzenia Aeroklubu Leszczyńskiego, po dzień dzisiejszy, kiedy to mamy jeden z najbardziej znaczących w kraju aeroklubów regionalnych. Nie można pominąć w tych wspomnieniach osoby Kap. pil. Stanisława Kolasy, pełniącego wtedy funkcję kierownika Szkoły Szybowcowej. Na to stanowisko został skierowany w marcu 1972 roku. Do Leszna przyjechał z Piotrkowa Trybunalskiego gdzie pracował jako szef wyszkolenia.

Ciekawostką jest to, że w Lesznie zdobywał pierwsze lotnicze ostrogi, jako uczestnik inauguracyjnego kursu w nowo otwartej szkole szybowcowej w Strzyżewicach. Po 20 latach wrócił do szkoły, tym razem, aby nią pokierować. W bardzo krótkim okresie czasu zjednał sobie wszystkich pracowników szkoły jak również nawiązał bardzo dobre stosunki z władzami miasta, powiatu oraz dyrektorami szkół i zakładów pracy. Stworzył bardzo dobre warunki do uprawiania wszystkich dziedzin lotnictwa.To dzięki jego poparciu czy wręcz „błogosławieństwu” było możliwe zawiązanie i rozpoczęcie działalności aeroklubowej na naszym terenie.

Pierwszym prezesem nowo powstałego aeroklubu został wybrany Jan Płócienniczak, który sprawował swoją funkcję do 1980 roku. Następnie na stanowisko prezesa wybrano Edmunda Jankowskiego, który przewodniczył pracom zarządu do 1990 r.
W latach 1990 – 91 stanowisko to pełnił Stefan Grys, który został zastąpiony przez Rafała Popławskiego. W 1999 r. funkcję prezesa powierzono Mariuszowi Poźniakowi, który pełni ją do chwili obecnej. Powołanie aeroklubu rozpoczęło nową kartę w historii lotnictwa na ziemi leszczyńskiej, dzięki której stało się możliwe rozwijanie wszelkich form aktywności lotniczej. Począwszy od modelarstwa od dawna uznanego za kuźnię lotniczych talentów, poprzez spadochroniarstwo kilkakrotnie próbujące zagnieździć się na naszym lotnisku,
dalej lotniarstwo i para lotniarstwo – będące pokrewną dziedziną szybownictwa. Następnie sport balonowy, bardzo widowiskowy i z dobrymi osiągnięciami zawodniczymi. Intensywnie rozwijające się motolotniarstwo, które stało się jedna z wiodących dyscyplin
rekreacyjnych lotnictwa. Sport samolotowy, który istnieje i rozwija sięz bardzo różną intensywnością zależnie od aktualnych możliwości i oczywiście szybownictwo, które zapoczątkowało lotniczą działalność na naszym terenie i jest po dzień dzisiejszy dominującą dyscypliną, w której osiągnęliśmy sukcesy dające największy splendor naszemu aeroklubowi.

źródło: www.aeroklub.leszno.pl

Celem Aeroklubu jest.:
 wspieranie i upowszechnianie kultury fizycznej i sportu;
 obronność państwa i działalność sił zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej;
 pomoc ofiarom katastrof, klęsk żywiołowych, konfliktów zbrojnych i wojen w kraju i za granicą;
 prowadzenie działalności w zakresie sportu lotniczego: doskonalenie umiejętności lotniczych, szkolenie lotnicze i modelarskie, pielęgnowanie tradycji lotniczych i polskości, wspieranie rozwoju i upowszechnianie kultury fizycznej w lotnictwie.