Wraz ze szkołą przeniosło się do Leszna kilku pracowników. Oprócz Janusza Kolanowskiego byli to: mechanik wyciągarkowy Grzegorz Waśkowiak, mechanik szybowcowy Stanisław Cieślik i Marian Myszkowski.

Leszno okazało się bardzo dobrym wyborem. Były tu znakomite warunki termiczne, co sprawiało, że chętnie przyjeżdżali tu szybownicy z całego kraju. Rozpoczęły się szkolenia szybowcowe na coraz liczniejszych turnusach, potem zaczęły się obozy wyczynowe. Przybywali na nie najlepsi piloci szybowcowi, m. in. Ryszard Bittner, Edward Makula, Jerzy Wojnar. Z Leszna startowali po rekordy krajowe i światowe.

Ukoronowaniem działalności nowo utworzonego Ośrodka było zorganizowanie w 1953 roku I Szybowcowych Mistrzostw Polski. Startowało w nich na szybowcach Mucha-Ter 42 zawodników, a zwyciężył Jerzy Popiel. W 1954 roku rozegrano I Międzynarodowe Zawody Krajów Socjalistycznych. Z tej okazji wybudowano murowaną kuchnię i nową stołówkę. Także II Mistrzostwa Polski w 1955 roku zorganizowano w Lesznie, a ich triumfatorem był Jerzy Wojnar, który pokonał 29 pilotów. Startowano na szybowcach Jaskółka-bis, Mucha-100 i Bocian.

W roku 1956 nastąpiły zmiany organizacyjne. Szkoła została przemianowana na Aeroklub Leszczyński, którego prezesem został inż. Stanisław Krzemiński. Na stanowisko szefa wyszkolenia powołano instruktora z Ostrowa – Józefa Młocka. Nie zmieniły się jednak funkcje, jakie spełniał ośrodek w polskim szybownictwie. Aeroklub miał zresztą krótki żywot, gdyż już po roku funkcjonowania powstała w jego miejsce Wyczynowa Szkoła Szybowcowa, co oznaczało usankcjonowanie wysokiej rangi ośrodka w skali kraju. W 1957 roku odbyły się w Lesznie IV Szybowcowe Mistrzostwa Polski, które były próbą generalną przed organizacją mistrzostw świata w 1958 roku.

Przygotowania do mistrzostw rozpoczęto w 1956 roku. Przystąpiono do budowy hangaru z zapleczem technicznym i administracyjnym, powiększono i przeszklono stołówkę i wybudowano dwa drewniane pawilony, a także przebudowano stary barak na pomieszczenia hotelowe.

Organizowane po raz pierwszy w Polsce VII Szybowcowe Mistrzostwa Świata przyniosły sukces naszym pilotom: tytuł mistrza świata w klasie standard wywalczył Adam Witek, Jerzy Wojnar był 6. W klasie otwartej zwyciężył E-G. Haase (NRF), a Edward Makula był 5. W mistrzostwach brało udział 61 zawodników z 22 państw. Mistrzostwa te były dobrym sprawdzianem umiejętności organizacyjnych leszczyńskiej szkoły. W ich organizacji pomagało wielu sympatyków lotnictwa z regionu leszczyńskiego, którzy po zakończeniu mistrzostw zrzeszyli się w Kole Sympatyków Centrum i do chwili powstania Aeroklubu brali czynny udział w organizowaniu kolejnych imprez krajowych i międzynarodowych.

Komendantem ośrodka była wówczas mgr inż. Irena Kempówna-Zabiełlo To właśnie pod jej kierownictwem leszczyńska szkoła osiągnęła największe apogeum sławy w świecie. Po mistrzostwach w 1958 roku ranga Leszna urosła do tego stopnia, że w tym samym roku powstał zamiar przekształcenia leszczyńskiego ośrodka w Centrum Szybowcowe APRL. Myślą przewodnią powołania Centrum było skoncentrowanie w jednym miejscu wszelkich spraw wyczynu szybowcowego, którego rozwój tylko w ten sposób mógł zostać właściwie ukierunkowany. Przed nową placówką postawiono poważne zadania, oczekując od niej między innymi działalności w kierunku doskonalenia metod pracy instruktorów szybowcowych, szkolenia nowych kadr instruktorskich oraz rozwoju teorii i praktyki szybowcowych lotów wyczynowych. Pierwszy kurs doskonalący dla instruktorów odbył się w Lesznie w 1959 roku, a do roku 1962 przeszkolono 159 instruktorów z całej Polski. Pierwszy kurs metodyczny dla kandydatów na instruktorów zorganizowano w 1961 roku. Tu także prowadzono w pełnym zakresie naukę latania – od szkolenia podstawowego przez kursy lotów chmurowych i nocnych do wyczynowych lotów rekordowych włącznie. Od początku istnienia Centrum odgrywało czołową rolę w Polsce w wyczynie szybowcowym, w działalności sportowej, biciu rekordów, zdobywaniu diamentów.

W 1971 roku powstała koncepcja centralizacji sportów lotniczych na lotnisku w Lesznie. Poszerzone zostały zadania o szkolenie i wyczyn w akrobacji samolotowej. Ośrodek otrzymał nazwę Centrum Wyszkolenia Lotniczego APRL. Komendantem został Stanisław Kolasa.

W lipcu 1976 roku przy Centrum został ponownie powołany do życia Aeroklub Leszczyński. Ośrodek przeżywał liczne zmiany kadrowe i organizacyjne. W roku 1980 znów zmieniła się koncepcja i Leszno powróciło do swych zasadniczych celów – wyczynu szybowcowego komendantem zaś został Eugeniusz Hilczer. Wrócono także do nazwy Centrum Szybowcowego APRL. Wkrótce Leszno stało się także areną wielu imprez balonowych i modelarskich o randze krajowej i międzynarodowej. Jeśli dodamy do tego jeszcze większość zawodów szybowcowych, to jasnym się staje znaczenie sportów lotniczych dla regionu leszczyńskiego i ośrodka w Lesznie dla rozwoju lotnictwa sportowego w Polsce.

Początek lat 90-tych to nowy rozdział w historii naszego kraju i z całą pewnością Aeroklubu. Stowarzyszenia, w tym i Aeroklub pozbawione zostały statusu wyższej użyteczności, a w związku z tym przywilejów, jakie im przysługiwały. Rozporządzeniem Ministra Finansów zniesione zostały dotacje na cele statutowe. Uchwałą Zarządu Aeroklubu Polskiego z dnia 24.XI.1992 roku nasz ośrodek otrzymał nazwę Centralna Szkoła Szybowcowa Aeroklubu Polskiego. Szkoła jest niepubliczną placówką oświatową podległą bezpośrednio Zarządowi AP. Jej zakres działalności nie zmienił się, a być może zadań nawet przybyło. Uchwałą Zarządu AP z dnia 8.I.2002 roku Centralnej Szkole Szybowcowej w Lesznie nadano imię Pelagii Majewskiej. W roku 2003 w Lesznie zorganizowano XXVIII Szybowcowe Mistrzostwa Świata.W 2013 r. w Lesznie odbędą się Szybowcowe Mistrzostwa Świata Juniorów, a w 2014 r. Szybowcowe Mistrzostwa Świata Seniorów.

źródło: www.cssleszno.eu